Engin Başcı – gazetesanal.com
O gazeteciydi…
Kalemini gerçeğin hizmetine sundu… Doğruları yazdı… Kimsenin adamı olmadı, kalemini satmadı…
O müthiş gözlem yeteneği ve sözcük ustalığıyla Onuncu Köy’ü buldu; patrona değil, önce vicdanına sonra halka hesap verdi…
Gazetecilik dünyasından bir Bekir Coşkun geçti…
Ve Türkiye her dönemde gerçeğin sözcülüğüne soyunan ilkeli bir gazetecisini kaybetti…
Köşe yazarıydı… Ama o köşelere tepeden gelmedi.
Gazeteciliğe foto muhabirliğiyle başladı…
Mesleğin ilkelerini ve inceliklerini ustalarından öğrendi…
Usta olduğunda da, onda ne varsa genç gazetecilere öğretti…
Hayatın içinden beslendi… İçinde yaşadığımız o hayatın sadece bizden ibaret olmadığını anlattı…
Çiçekleri ve böcekleriyle; kedileri, kuşları ve köpekleriyle bir bütün olan o hayata vicdanın penceresinden baktı…
Ve o hayatı Pako’yla simgeleştirdi.
Pako sadece onun değil, bizim de köpeğimiz oldu.
Urfalıydı; toprağın ve suyun değerini biliyordu…
Ağacı yazdı, suyu yazdı, toprağı yazdı…
Açılan ormanları, kirletilen doğayı taşıdı köşesine…
Cumhuriyetin kalemiydi, onun değerleriyle büyüdü…
Atatürk Orman Çiftliği o yüzden önemliydi…
Bıkmadan usanmadan anlattı talanı ve yok edilmek isteneni…
Onuncu Köy’de yazdı… Onuncu Köy bizim de köyümüzdü.
O köyde ekmek parası için yerin yedi kat altında can pahasına ter döken maden işçileri de vardı; bir köy okulunda çocuklar yanmasın diye alev alan sobayı kucaklayıp dışarı atan öğretmen de…
Ve yazmıştı; o öğretmenin yanan avuçları kadar sızlamaz birilerin vicdanı…
Vicdansızları yazdı, vicdanlıların sesi oldu.
Ve Bekir ağabey, yüreğimizde bir sızı bırakarak ayrıldı aramızdan…
Kendi dediğince;
“Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Her sene bu aylarda ben “ayrılık” yazımı yazarım…
Her cümlenin sonuna noktalar, artı iki damla…
Hüzün günleridir…
Yaş gözden ayrılır…
***
Ayrılık mevsimidir bu aylar…
Aklında bir hüzzam şarkı…
Bir de ayrılıkların sızısı kalır…”
Aynı yazısında:
“Ne çok giden olur…
Ne çok el sallanır bu mevsimde…
O ne çok vedadır…
Bu mevsimde ne çok “Beni unutma!..” vardır…” diye yazmış…
Unutmak mı usta?..
Unutursak vicdanımız kurusun!..
Bize öğrettiğin her şey için teşekkürler…